این تابلو حتماً خیلی به چشمتان آشناست...
هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی
بله درست حدس زدید! رونمای ساختمان‌های مجلل، برج‌های چندطبقه، شرکت‌های بزرگ و کوچک و یا پشت کامیون‌ها، اتوبوس‌ها و احیاناً سواری‌های مدل‌بالا و لوکس، جایی است که این آیه بیشتر چشمانتان منور به نورش شده است.
وقتی این جمله قرآنی را در این فضاها می‌بینیم، خیلی خوشحال می‌شویم و صاحب این ساختمان‌ها و شرکت‌ها و ماشین‌ها رو تحسین می‌کنیم و می‌گوییم: احسنت به معرفتش! بارک‌الله! اما کاش این آیه را همراه با ادامه‌اش می‌نوشتند؛ آن‌وقت کمتر کسی جرئت می‌کرد این تابلو را سردر خانه‌اش نصب کند یا روی ماشینش بنویسد.
اگر این آیه را با شیوه زندگی برخی از این افراد مقایسه کنید می‌بینید که اصلاً با هم همخوانی ندارد. به‌جای اینکه با این آیه در مقام تشکر از خدا باشند، آدم احساس می‌کند طرف دارد با این آیه یک پز مذهبی می‌دهد و بیشتر برای تبلیغ ثروت و دارایی‌اش این آیه را نوشته! اگر بروی به ته دلش، می‌بینی می‌خواهد بگوید: «خدا این‌ها را به من هدیه داده چون من خیلی خوبم و دردانه خدا هستم.» جالب اینجاست که برخی از همین تیپ آدم‌ها، اگر این آیه را بلد نباشند، لابد آیه «وَ إِنْ يَکَادُ الَّذِينَ...» را حتماً بلد هستند و بر سردر ساختمان و یا روی ماشینشان می‌زنند! معنی این آیه هم با نگاه این‌ها، این است: «چشمت کور و دندت نرم، من این خانه یا ماشین را خودم با کار و زحمت دست‌وپا کردم، شما هم اگر عرضه داری برو کار پیدا کن، حالا با پارتی و یا جور دیگه. از این خانه و ماشین‌ها بخر، به من چه تو پارتی یا عُرضه نداری...!»
این جمله بخشی از آیه ۴۰ سوره مبارکه نمل است که از قول «آصف‌بن‌برخیا» وزیر حضرت سلیمان، نقل شده است. او کسی بود که چنان قدرت معنوی داشت که تخت بلقیس را از قصر او در سرزمین سبا، قبل از چشم برهم زدنی نزد حضرت حاضر نمود و بعد از آن به حضرت سلیمان گفت: «هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیبْلُوَنِی أَ أَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ؛ این (قدرت معنوی که خدا به من داده) از فضل پروردگار من است تا مرا بیازماید که آیا سپاس می‌گزارم یا کفران می‌ورزم؟»
مفهوم آیه این است که اگر خدا به ما نعمتی می‌دهد، به این خاطر است که ما را امتحان کند و ببیند که آیا شکر این نعمت را به‌جا می‌آوریم یا کفران نعمت می‌کنیم. آیا از شرکت و خانه و ماشینی که خدا روزی ما کرده است، دیگران هم در راه خدا بهره‌ای از آن می‌برند یا این‌ها را داریم فقط برای اینکه فخرفروشی کنیم و دل فقرا را بسوزانیم.
خداوند انسان‌ها را با دو روش امتحان می‌کند؛ عده‌ای را با مال و ثروت و عده‌ای را با فقر و تنگدستی؛ اما اکثر ما انسان‌ها متوجه این نکته نیستیم که در هر دو صورت پای امتحان خدا هستیم. خداوند در سوره فجر فرموده است: «هم ثروت و هم فقر، هردو برای امتحان است و آن‌هایی پیش خدا عزیزند که از امتحان الهی سربلند بیرون آیند». پس اگر صاحب نعمت شدیم، نباید خیال کنیم دردانه خدا هستیم و اگر گرفتار و تنگدست شدیم، نباید بگوییم ما دیگر پیش خدا ارزشی نداریم؛ یعنی ارزش خودمان را به مال دنیا گره نزنیم. ارزش انسان در گرو عشق به خداست نه عشق به دنیا!
منبع: ماهنامه خانه خوبان