سال‌های نه‌چندان دور، اوایل پاییز که می‌شد مادرانمان به فکر تهیه وسایل ترشی می‌افتادند تا ما به‌اندازه چند ماه کنار غذاهایمان ترشی خوش‌طعم خانگی داشته باشیم. بابا اول هفته چند کیلو شیر می‌گرفت تا مادر برایمان ماست بزند. هنوز مزه مرباهایی که با طعم عشق آمیخته بود، زیر زبانمان است. مادران ما هر فصل یک نوع مربا می‌پختند. لباس‌هایمان که پاره می‌شد، خودشان می‌دوختند. حتی یاد گرفته بودند. برخی لباس‌های ساده را خودشان بدوزند و خیلی کم اتفاق می‌افتاد که از بیرون لباس بخریم. آن سال‌ها ما فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای را نمی‌شناختیم. برای خرید کردن وسواس داشتیم، اما امروزه همه‌چیز تغییر کرده است، دیگر خبری از تولید خانگی نیست و حتی ترشی و مربا و ماست را هم باید از سوپرمارکت‌ها تهیه کرد... امروزه بخش مهمی از هزینه‌های بالای زندگی ناشی از فراموش٫ کردن تولید خانگی است؛ درحالی‌که با تلاش برای خودکفایی و پرهیز از تجملات و اسراف می‌توان کمک شایانی برای اقتصاد خانواده بود.
ارزش‌افزوده اقتصادی زنان در خانه
شاید جالب باشد که بدانید بر اساس پژوهشی که در سال ۹۰ در دانشگاه تربیت‌معلم صورت گرفته، مشخص شده که هر زن خانه‌دار فقط با انجام امور خانه، در هر ماه ۶۴۰ هزار تومان ارزش‌افزوده اقتصادی تولید می‌کند و قطعاً اگر زنان در بسیاری از فعالیت‌های روزمره‌شان به خودکفایی برسند، این رقم می‌تواند بسیار بیشتر از این مقدار باشد.
تربیت نسلی خودکفا
فراموش نکنید که یکی از زیربناهای اصلی اقتصاد مقاومتی این است که پیشبرد آن به‌واسطه بهره‌گیری از تمام ظرفیت‌های موجود در جامعه باشد. ازاین‌رو زنان می‌توانند با اعمال مدیریت صحیح در خانه و انجام امور اقتصادی مانند تولیدات خانگی سهم قابل‌توجهی در پیشبرد این اقتصاد داشته باشند. زنان با فعالیت‌های اقتصادی می‌توانند روحیه کار، تلاش و خودباوری را به فرزندان خود انتقال دهند و تربیت نسلی تولیدگر و خودکفا مهم‌ترین اثر تولیدات خانگی زنان است.
محصولات غذایی خانگی
یکی از عادت‌های نادرست و ناخوشایندی که در این سال‌ها به فضای خانواده‌ها وارد شده، خرید فست‌فودها و رستوران گردی است. اگر ذائقه و عادت بچه‌ها بر غذاهای خانگی متمرکز شود، افزون بر تأمین سلامت، در بسیاری از هزینه‌ها نیز صرفه‌جویی می‌شود. درست کردن ترشی و خیارشور و مربای خانگی نیز از دیگر کارهایی است که دوباره باید در خانواده‌ها رایج شود.
یادگیری خیاطی و بافتنی
یادگیری هنرها و فنونی چون بافتنی، خیاطی، قالی‌بافی و... می‌تواند کمک شایانی به خودکفایی خانواده داشته باشد. برای مثال، مادر خانه اگر خیاطی آموخته باشد می‌تواند با پارچه‌های مختلف و ارزان لباس‌های بسیار زیبایی برای فرزندانش تهیه کند. بی‌شک لباسی که توسط خود فرد دوخته شود، به مدل دلخواهش نزدیک‌تر خواهد بود. افزون بر این‌که این‌گونه تلاش‌ها و تولیدات، برکات دیگری چون اعتمادبه‌نفس، تحرک، نشاط، ارضای روحی و فکری و رضایت‌مندی همسر را به همراه خواهد داشت.
تهیه اسباب‌بازی برای فرزندان
فرزندان، بخش عمده‌ای از هزینه‌های خانه را به خود اختصاص می‌دهند؛ از تهیه اسباب‌بازی گرفته تا تهیه پوشاک. در خانواده‌های کم‌فرزند و کودک محور این روزگار، تهیه اسباب‌بازی و وسایل سرگرم‌کننده یکی از دغدغه‌های مهم است. اگر والدین خودشان برای فرزندانشان اسباب‌بازی درست کنند و این نقش را در آینده به فرزندانشان نیز آموزش دهند، افزون بر ایجاد نشاط و جاذبه در خانه و کمک به اقتصاد خانواده، به تربیت فکری و اقتصادی فرزندان نیز یاری رسانده‌اند و راه و رسم زندگی صحیح را از همان کودکی به آنان آموخته‌اند. برای این کار تهیه کتاب‌هایی که شیوه‌های فراهم کردن سرگرمی‌های مفرح و خلاقانه و ساخت اسباب‌بازی‌های ساده را آموزش می‌دهند بسیار یاری‌رسان است.
منبع: ماهنامه خانه خوبان