حاج اسماعیل دولابی (رحمه‌الله)
روحیه‌تان را خلوت کنید تا بزرگ شود. دنیا را می‌توان مهمان کرد. با دلتان می‌توانید برای همه روی زمین دعا کنید بگویید خدایا! آن سفره‌ای را که برای من انداخته‌ای، برای این‌ها هم بینداز. هرگاه خلوت کردید و چیزی آمد، ریخت‌وپاش کنید و برای دیگران هم بخواهید. هروقت اوضاع تنگ بود - چه از جهت مادی و چه از جهت معنوی - انفاق کنید. اگر حال عبادتی، تجلی نمازی و چیزهای خوب دیگری نصیب شما شد، ریخت‌وپاش کنید. حتی لذت عبادات به این بدن هم سردر می‌آورد. در نماز، این بدن شما هم لذتی می‌برد که محال است در طبیعت به این شدت برای شما فراهم شود. آن لذت ایمانی، مخصوص خود شماست. در جای خلوتی که می‌نشینید، تجلی خدا همه چیز را جواهر می‌کند، سنگ را دُرّ می‌کند. این‌ها همه بر اثر صبر است. درها همه سنگ بوده‌اند. تجلی خدا به کوهی که هیچ شرط و مشکلی ندارد می‌خورد، آن را آب می‌کند و در پدید می‌آید. انسان هم همین طور است؛ فرمودند: مردم همانند معدن‌های طلا و نقره هستند؛ یعنی خدا از همین بشر، معادنی را درست می‌کند. شما را نورانی و قوی می‌کند. مؤمن این طور است. اول گوشت و خاک بود، او را با محبت آب می‌کنند و دوباره سفت می‌کنند. بعد هم او را راه می‌اندازند و خودش را نشانش می‌دهند. ان‌شاءالله خداوند متعال با همه شما این چنین کند تا مرتب بگویید خدا من را ساخته است.
منبع: ماهنامه خانه خوبان